Pałeczki, kapcie, kimono czyli trochę o japońskiej tradycji .

Ohayo !!!!
Chciałabym przybliżyć wam dzisiaj trochę japońskie tradycje te bardziej i mniej znane .

Kimono i Yukata
Są to tradycyjne japońskie stroje.
Tradycyjne kimona wykonane są z jedwabiu. Obecnie noszone są jedynie na uroczystościach takich jak pogrzeby śluby albo ceremonia herbaty.Są różne style i kolory kimon  w zależności od wieku  czy okazji. Nieco tańszym ,mniej formalnym  i  bardziej swobodnym ubraniem  jest yukata. Yukata w przeciwieństwie do kimon są dość tanie i są zrobiona z bawełny. Yukate często wybierają  młode dziewczyny na różne festiwale i uroczystości .Każdy japończyk posiada w domu yakte  lub kimono , gdyż japończycy  przywiązują większą wagę do  tradycjnego stroju niż my polacy .W końcu rzadko na ślubach widzi się np. górali ubranych w tradycyjne góralskie stroje.

Ceremonia herbaty (sado).
Jest rytuałem przygotowywania i picia herbaty. W dzisiejszych czasach ceremonia herbaty jest dość popularnym hobby, wielu Japończyków zainteresowanych własną kulturą korzysta z lekcji ceremonii herbaty u specjalnych nauczycieli.
Ceremonia herbaty odbywa się w tradycyjnych japońskich pomieszczeniach w centrach kultury japońskiej albo w prywatnych domach.
Sama ceremonia składa się z wielu rytuałów, których należy nauczyć się na pamięć.
Prawie każdy ruch ręki jest tutaj istotny. Zazwyczaj herbata jest przygotowywana przez gospodarza a następnie podawana gościom. Jest to zielona herbata o gorzkim smaku ze sproszkowanych liści herbaty matcha. Nigdy nie byłam na ceremoni parzenia herbaty jednakże piła ręcznie sproszkowaną herbatę u mojej nauczycielki japońskiego . Taka herbata ze sproszkowanych liści  matcha ma naprawdę intensywny  smak  . Udało mi się wypić małą filiżankę do expresso głównie dzięki soku pomarńczowem który popiłam na przemian z herbatą aby złagodzić strasznie gorzki smak.Wielkim zdziwieniem było dla  mnie to  , że taka japońska  zielona herbata oprócz swojego intesywnego smaku była równierz  intesywnie zielony  i miała  lekko gęsto konstystencję .  Doszłam wtedy do wniosku że japońska  zielona herbata różni strasznie  od tej sprzedawanej w naszych polskich sklepach.

Origami: to umiejętność kunsztownego składania papieru sięgająca początków naszej ery. Z czasem w Japonii stała się sztuką należącą do religijnego ceremoniału sindo: ozdobne pudełka na ofiary i dekoracje przeznaczone były dla bogów. Dawniej sztuka składania papieru służyła do tworzenia misternych opakowań na przyprawy, lekarstwa oraz na przedmioty codziennego użytku: grzebienie, wachlarze i pałeczki.
Kiedy produkcja papieru rozwinęła się na szeroką skalę, sztuka origami stała się rozrywką i sposobem na spędzanie czasu. Origami rozpowszechniło się na wszystkich europejskich dworach a sam Leonardo da Vinci składał papierowe modele przydatne do studiów nad geometrią.W tym roku na zajęciach technicznych  zajmiemy się origami i przyznam szczerze trochę się boję gdyż już dawno odkryłam , że nie mam talentu plastycznego szczególnie jeżeli chodzi o origami ;)

Gejsza: jest profesjonalną osobą do towarzystwa. Dziewczęta, które chcą zostać gejszami muszą nauczyć się sztywnych zasad kunsztu bycia gejszą pod okiem mistrza. Uczą się gry na instrumentach, śpiewu, tańca, podawania napojów i jedzenia a także sztuki dowcipnej i miłej konwersacji. Gejsze ubrane są w kimono do  którego założenia potrzebna jest siła dorosłego mężczyzny. Biały makijaż gejsz obejmuje  twarz , szyje i dekolt. Jedynie kark nie jest malowany i całkowicie osłonięty ponieważ  japończycy wiedzą , że  to miejesce symbolizuje  piękno i ponętność gejszy . Gejsze zapraszane są na bankiety i przyjęcia.  Nie lubię  tego  , że  ludzie często myślą że gejsza to  prostytutka.Tak jednak nie jest .Dlaczego jednak ludzie tak uważają  ? Napewno jeszcze kiedyś o tym napiszę .

Kwitnąca wiśnia (sakura): jest w Japonii nieoficjalnym symbolem narodowym i zajmuje znaczącą pozycję w japońskiej kulturze. W Japonii istnieją dziesiątki różnych odmian drzew wiśniowych, z których większość kwitnie wiosną tylko przez kilka dni. W tych dniach Japończycy świętują hanani (podziwianie kwitnących wiśni), urządzając pod drzewami przyjęcia i pikniki.
Ze względu na to, że wyspy japońskie rozciągają się z północy na południe, wiśnie kwitną w całym kraju od stycznia do maja. Na najbardziej wysuniętej na południe wyspie, Okinawie zaczynają kwitnąć na początku stycznia. Następnie na początku kwietnia kwitną w rejonach miast Osaka, Tokio, Kioto. I w końcu w maju, na najbardziej wysuniętej na północ wyspie Hokkaido. Prognozy kwitnienia podawane są regularnie w wiadomościach telewizyjnych i prasowych. Moim marzeniem jest aby wybrać się do japoni właśnie wtedy kiedy zakwitną wiśnie.

Ume – japońska śliwka (czasami nazywana japońską morelą) od wielu wieków odgrywa istotna rolę w japońskiej kulturze.
Wiąże się ona z początkiem wiosny, ponieważ kwitnie bardzo wcześnie i wyznacza jej początek. W rejonie Tokio japońskie śliwki kwitną już w lutym i marcu. To wydarzenie japończycy świętują w parkach i świątyniach w całym kraju. Święto nosi nazwę ume matsuri (festiwal śliwki). W przeciwieństwie do kwitnących wiśni, kwitnące śliwki mają bardzo mocny zapach.
Owoc śliwki japońskiej jest bardziej kwaśny niż śliwki, czy moreli z naszego regionu i jest zazwyczaj przetwarzanyna wiele sposobów. Najbardziej popularna jest śliwka umeboshi o smaku kwaśno słonym, zazwyczaj podawana z ryżem. Gdy  śliwka zakwitnie rozpoczyna się wielkie odliczenie  które kończy się gdy zakwitnie wiśnia .

Sumo: jest japońską formą zapaśnictwa, w której przegrywa zapaśnik wypchnięty z ringu lub zmuszony do dotknięcia ziemi jakąkolwiek częścią ciała oprócz stóp. Chociaż zasady wydają się proste, istnieje około 70 technik walki sumo, wiele rytuałów i wiele detali technicznych pochodzących z shinto.
Powoduje to, że pokazy walk sumo są jednymi z największych i najliczniej oglądanych pokazów w kraju.   Do sumo jakoś mnie nie ciągnie jednak karate shinkyonkyunshin zaczyna mnie pociągać i chyba zabiorę się na jedna zajęcia które odbywają się w moim mieście ;)

(kawaii *_* )

UWAGA ! NIGDY NIE WBIJAJ PAŁECZEK W RYŻ I PAMIĘTAJ ABY ZDJĄĆ BUTY PRZED WEJŚCIEM DO DOMU !
Wbicie pałeczek w ryż lub w co innego tak  , że pałeczki znajdą się   w pionie według Japończyków  uznawane jest to za omen śmierci .Więc jeżeli kiedyś będziecie jedli w japońskim domu lub nawet w barze sushi pamiętajcie nigdy nie popełniajcie takiego błędu .No chyba , że pragniecie wystraszyć gospodarzy  na śmierć ;)

Powiedzenie  " wejść z butami w czyjeś życie " Japończycy traktują  dość dosłownie  tylko , że z mały wyjątkiem. Otóż dla  mieszkańców sakury  to powiedzenie zmienia się na " wejść z butami do domu" gdyż  w  Japonii panuje  tradycja , że przed wejściem do jakiegoś pomieszczenia ( szczególnie jeżeli są tam maty zwane tatami) trzeba zdjąć buty i przebrać kapcie lub inne obuwie zmienne.Zaś jeżeli chcemy wejść do łazienki musimy  ( zgodnie z tradycją ) przebrać kapcie domowe na kapcie i łazienkowe i po zakończeniu pewnej czynności  znowu oczywiście założyć kapcie ;)

To na tyle w sprawie japońskiej tradycji mam nadzieję , że notka wam się podobała. Za nie długo znowu postaram się napisać . To zobaczenia ;D

 Informacje zaczerpnięte z ----> http://www.sciaga.pl/tekst/56875-57-tradycje_japonii